نوعی روش فلسفی بر درمان است که بر این باور عمل می‌کند که کشمکش درونی در درون یک فرد ناشی از مواجهه اشخاص با مفروضات مسلمی از هستی است. روان‌درمانی وجودی یک سبک درمانی است که تاکید بر شرایط انسان به عنوان یک کل دارد. بر این فرض استوار است که ما آزادیم و بنابراین مسوول انتخاب های خود هستیم؛ درواقع ما قربانی شرایط نیستیم زیرا به مقدار زیاد همان کسی هستیم که تصمیم گرفته ایم باشیم. معنادرمانی یا لوگوتراپی فرانکل نیز یکی از درمان های وجودی است. هدف اصلی درمان، ترغیب مراجع به پذیرش مسئولیت و آفرینش وجود با معنی است.