یک رویکرد روان شناسی شناخته شده ای است که در درجه اول، سیستم خانواده را به عنوان یک واحد اجتماعی در نظر می گیرد- برخلاف سایر رویکردهای روان درمانی مانند روان پویایی یا رفتار درمانی شناختی، که بر خود فرد تمرکز دارند. خانواده درمانی به مشکلاتی که افراد در چارچوب روابط شان با افراد نزدیک زندگی خود و شبکه های اجتماعی دارند، می پردازد. این تراپی می تواند شامل تمام اعضای خانواده باشد یا تنها افرادی را شامل شود که مایل به مشارکت در خانواده درمانی باشند.

برخی از اهداف مشترک خانواده درمانی ممکن است شامل بهبود عملکرد خانواده در سطوح مختلف، تقویت درک متقابل و حمایت عاطفی در بین اعضای خانواده، توسعه مهارت های مقابله ای و استراتژی ‌های حل مسئله در وضعیت ‌ها و موقعیت های مختلف زندگی باشد.