از نظر راجرز بنیانگذار درمان انسان گرایانه، انسان ها قابل اعتماد، با درایت، قادر به خودشناسی و خودگردانی، قادر به ایجاد کردن تغییرات سازنده و قادر به هدایت کردن زندگی ثمربخش و کارآمد هستند. این رویکرد بر کمال و منحصر به فرد بودن افراد تأکید دارد. رفتار انسان‌ها را با احساسات درونی هر شخص و تصورش از خودش مرتبط می‌داند. رویکرد انسان‌گرایی بر این باور است که راه تغییر، درک نگاه ویژة هر فرد و توجه غیر مشروط به اوست. از این طریق فرد می‌تواند به نهایت پتانسیل ممکن و خودشکوفایی برسد. این رویکرد بر فرد، نه بر مشکلاتی که فرد مطرح می کند، تمرکز می کند و هدف اصلی درمان تأمین کردن جوی است که به مراجع کمک کند تا فرد کاملی شود و درمانگر با پذیرا و همدل بودن، تسهیل گر این تغییر می شود. نقطه ضعف این درمان، رهنمودی بودن آن است، هرچند ترجیح برخی مراجعان، درمان های رهنمودی است.