ترکیب فنون رفتاردرمانی و تحلیلی است که بر اهمیت رابطه روان درمانی، تأیید مراجع، اهمیت سبب شناسی محیطی که مراجع در کودکی تجربه کرده است، و رویارویی با مقاومت تأکید دارد. رفتاردرمانی دیالکتیکی فنون رفتاری ازجمله مواجه سازی را اجرا می کند که مراجع در آن یاد می گیرد هیجان های دردناک را تحمل کند و نه تنها آنها را با مفاهیم تحلیلی بلکه با آموزش های روانشناختی و معنوی شرقی (عمدتا روش ذن) ادغام میکند. 

رفتاردرمانی دیالکتیکی با استفاده از مهارت های چهارگانه افزایش ذهن آگاهی، قدرت تحمل پریشانی، مهارت برقراری ارتباط موثر و تنظیم هیجانی سعی در افزایش کیفیت زندگی مراجعان داشته و با استفاده از این مهارتها مراجعان را به اهداف درمانی می رساند.